 |
| William Shakespeare (1564-1616) |
SONNET 66
Tired with all these, for restful death I cry,
As, to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,
And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that, to die, I leave my love alone.
William Shakespeare (1564- 1616)
66. SONE
Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
Ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz nuru,
Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen'e
Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız komak var, o koyuyor adama.
William Shakespeare (1564-1616)
Türkçe söyleyen: Can Yücel
SONE 66
Bıktım artık dünyadan, bari ölüp kurtulsam:
Bakın, gönlü ganiler sokakta dileniyor.
İşte kırtıpillerde bir süs, bir giyim kuşam,
İşte en temiz inanç kalleşçe çiğneniyor,
İşte utanmazlıkla post kapmış yaldızlı şan,
İşte zorla satmışlar kızoğlankız namusu,
İşte gadre uğradı dört başı mamur olan,
İşte kuvvet kör-topal, devrilmiş boyu bosu,
İşte zorba, sanatın ağzına tıkaç tıkmış.
İşte hüküm sürüyor çılgınlık bilgiçlikle,
İşte en saf gerçeğin adı saflığa çıkmış,
İşte kötü bey olmuş, iyi kötüye köle;
Bıktım artık dünyadan, ben kalıcı değilim,
Gel gör ki ölüp gitsem yalnız kalır sevgilim.
William Shakespeare (1564-1616)
Çeviri: Talât Sait Halman
SONNET 66
Las de tout j’aspire au repos de la mort :
De voir le mérite à l’aumône promis,
Et la vacuité en costume éclatant,
Et la plus pure foi, hélas, répudiée,
Et les honneurs honteusement accordés,
Et la vierge pure vilement prostituée,
Et la perfection à tort vilipendée,
Et la vigueur niée par un pouvoir boiteux,
Et l’art par l’autorité bien muselé,
Et la docte bêtise guidant le talent,
Et la vérité calomniée en sottise,
Et le bien captif du mal qui fait la loi :
Las de tout cela, je voudrais m’en aller,
Sauf qu’à mourir je laisse mon amour seul.
SONNET 66
Lassé de tout, j'invoque le repos de la mort :
lassé de voir le mérite né mendiant,
et la pénurie besoigneuse affublée en drôlerie,
et la foi la plus pure douloureusement violée,
Et l'honneur d'or honteusement déplacé,
et la vertu vierge brutalement prostituée,
et le juste mérite à tort disgracié,
et la force paralysée par un pouvoir boiteux,
Et l'art bâillonné par l'autorité,
et la folie, vêtue en docteur, contrôlant le talent,
et la simple loyauté traitée de simplicité,
et le Bien captif serviteur du capitaine Mal...
Lassé de tout cela, je voudrais m'y soustraire,
si pour mourir je ne devais laisser seul mon amour.
William Shakespeare (1564-1616)
Traduit par François-Victor Hugo
SONETTO 66
Stanco di tutto questo, quiete mortale invoco,
Vedendo il Merito a mendicare nato,
E vuota Nullità gaiamente agghindata,
E pura Fede miseramente tradita,
Ed i più grandi Onori spartiti oscenamente,
E la casta Virtù fatta prostituta,
E retta Perfezione cadere in disgrazia,
E la Forza avvilita da un potere impotente,
E il Genio creativo per legge imbavagliato,
E Follia dottorale opprimere Saggezza,
E creduta Stupidità la Sincera Franchezza,
E il Bene, del Male condottiero, reso schiavo,
Stanco di tutto questo, da ciò vorrei poter fuggire,
Non fosse che, morendo, lascerei solo il mio amore.
William Shakespeare (1564-1616)
Traduzione italiana di Ferdinando Albeggiani
СОНЕТ LXVI
Измучась всем, я умереть хочу.
Тоска смотреть, как мается бедняк
И как, шутя, живётся богачу,
И доверять, и попадать впросак;
И наблюдать, как наглость лезет в свет,
И честь девичья катится ко дну.
И знать, что ходу совершенствам нет,
И видеть мощь у немощи в плену,
И вспоминать, что мысли замкнут рот,
И разум сносит глупости хулу,
И прямодушье простотой слывёт,
И доброта прислуживает злу.
Измучась всем, не стал бы жить и дня,
Да другу будет трудно без меня.
William Shakespeare (1564-1616)
Переведено Boris Pasternak
66. SONE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder