 |
| Orhan Veli KANIK (1914-1950) |
İstanbul'u Dinliyorum
I Am Lıstenıng To Istanbul
J’écoute Istanbul
Ascolto Istanbul
Estoy Escuchando A Estambul
İSTANBUL'U DİNLİYORUM
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Birşey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.
Orhan Veli Kanık
I AM LISTENING TO ISTANBUL
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed:
At first there is a gentle breeze
And the leaves on the trees
Softly sway;
Out there, far away,
The bells of water-carriers unceasingly ring;
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed;
Then suddenly birds fly by,
Flocks of birds, high up, with a hue and cry,
While the nets are drawn in the fishing grounds
And a woman’s feet begin to dabble in the water.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
The Grand Bazaar’s serene and cool,
An uproar at the hub of the Market,
Mosque yards are full of pigeons.
While hammers bang and clang at the docks
Spirng winds bear the smell of sweat;
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed;
Still giddy from the revelries of the past,
A seaside mansion with dingy boathouses is fast asleep.
Amid the din and drone of southern winds, reposed,
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
A pretty girl walks by on the sidewalk:
Four-letter words, whistles and songs, rude remarks;
Something falls out of her hand –
It is a rose, I guess.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
A bird flutters round your skirt;
On your brow, is there sweat? Or not ? I know.
Are your lips wet? Or not? I know.
A silver moon rises beyond the pine trees:
I can sense it all in your heart’s throbbing.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
Orhan Veli Kanık
Translation by Talat Sait Halman
J’ÉCOUTE ISTANBUL
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
D’abord une brise légère, doucement ;
Tout doucement se balancent
Les feuilles sur les arbres dans le lointain ;
Tout au loin
Les cloches obstinées des porteurs d’eau
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
Tandis que passent les oiseaux
Tout là-haut, par longues bandes criardes
Dans les pêcheries on tire les filets
Les pieds d’une femme baignent dans l’eau
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
Les voûtes du bazar sont fraîches, si fraîches
Mahmut Pacha (1) est tout grouillant de monde
Les cours sont pleines de pigeons.
Des bruits de marteaux montent des docks
Dans le vent doux du printemps flottent des odeurs de sueur
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
Une yali (2) aux sombres embarcadères
Dans sa tête, l’ivresse des plaisirs d’autrefois
Dans les ronflements des vents du sud apaisés
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
Une beauté marche sur le trottoir
Quolibets (3), chansons, ballades, moqueries
Quelque chose tombe de sa main
Ce doit être une rose
J’écoute Istanbul, les yeux fermés.
J’écoute Istanbul, les yeux fermés
Un oiseau bat des ailes autour de ta robe
Je sais si ton front est tiède ou frais
Si tes lèvres sont humides ou sèches, je le sais
Une lune blanche se lève derrière les pins
Je perçois tout du battement de ton cœur
J’écoute Istanbul.
ORHAN VELI, J’écoute Istanbul, 1947
traduction de M.E. Tataragasi et G. Pfister,
© Éditions Arfuyen, 1990.
(1) Nom d’une mosquée d’Istanbul.
(2) Mot turc désignant les manoirs en bois construits le long du Bosphore.
(3) Railleries, moqueries.
ASCOLTO ISTANBUL
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi
Spira una leggera brezza dapprima
Lentamente oscillano
Le foglie sugli alberi
Da lontano, molto lontano
I perenni trilli degli acquaioli
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi.
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi
E mentre passano gli uccelli
A stormi e stridii dall'alto
Le reti si ritirano dalle chiuse
I piedi di una donna sfiorano l'acqua
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi.
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi
Sono freschi i bazar
Allegro Mahmut pascià
Pieni di colombi i cortili
Pervengono battiti di martello dai bacini
Dalla dolce brezza primaverile odori di sudore
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi.
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi
Ebbra di passati favori
Una villa dalle darsena buie
Fra il mugghio dell'acquietato scirocco
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi.
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi
Passa una fraschetta sul marciapiede
Imprecazioni, motivetti, canzoni, frizzi
Dalla sua mano cade qualcosa sul selciato
Dev'essere una rosa
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi.
Ascolto Istanbul ad occhi chiusi
Ai suoi piedi si dibatte un uccello
Non so se la tua fronte scotti o no
Non so se le tue labbra siano umide o no
Dietro i pistacchi nasce una luna candida
Lo percepisco dai battiti del tuo cuore
Ascolto Istanbul.
Orhan Veli Kanık,
Traduzione di Grazia Arsan
ESTOY ESCUCHANDO A ESTAMBUL
Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados,
primero sopla un viento apacible;
las hojas se mecen suavemente
en los arboles;
lejos muy lejos,
los incansables campanilleos de los lecheros
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.
Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
pasan los pájaros, de pronto
por las alturas bandadas y bandadas, trinando y trinando.
Se están cogiendo redes en los muelles
tocan el agua los pies de una mujer
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.
Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
estara fresquito el Gran Bazar
Mahmutpasa, colmado de gente
patios poblados de palomas
llegan sonidos de martillo de los varaderos
olores de sudor, en el bonito viento primaveral
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.
Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
un yali con sus embarcaderos sombríos
con la embriaguez en su cabeza de antaño
bajo zumbidos de vientos sureños ya calmados
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.
Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
pasa una bella por la vereda
garabatos, canciones, cantos, piropos
se le cae algo de la mano
debe ser una rosa
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.
Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
un pájaro alatea en tu ruedo
yo sé si tu frente es tibia o no
sé si tus labios son húmedos
detrás de los pinos asoma una luna blanca
por el palpitar de tu corazón lo entiendo
a Estambul estoy escuchando.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder