Edgar Allan POE - ANNABEL LEE

Edgar Allan Poe (1809-1849) 

"Annabel Lee" Edgar Allan Poe poem WONDERFUL READER

   ANNABEL LEE

Senelerce, senelerce evveldi;

Bir deniz ülkesinde

Yaşayan bir kız vardı, bileceksiniz,

İsmi Annabel Lee;

Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten

Sevmekten başka beni...

O çocuk, ben çocuk; memleketimiz

O deniz ülkesiydi,

Sevdalı değil, karasevdalıydık

Ben ve Annabel Lee;

Göklerde uçan melekler bile

Kıskanırlardı bizi...

Bir gün, işte bu yüzden göze geldi

O deniz ülkesinde,

Üşüdü rüzgârından bir bulutun

Güzelim Annabel Lee;

Götürdüler el üstünde

Koyup gittiler beni.

Mezarı oradadır şimdi

O deniz ülkesinde...

Biz daha bahtiyardık meleklerden

Onlar kıskandı bizi.

Evet! Bu yüzden şahidimdir herkes

Ve o deniz ülkesi...

Bir gece bulutun rüzgârından

Üşüdü gitti Annabel Lee...

Sevdadan yana kim olursa olsun,

Yaşça başça ileri,

Geçemezlerdi bizi;

Ne yedi kat gökteki melekler,

Ne deniz dibi cinleri,

Hiçbiri ayıramaz beni senden

Güzelim Annabel Lee...

 

Ay gelip ışır hayalin irişir

Güzelim Annabel Lee;

Bu yıldızlar gözlerin gibi parlar

Güzelim Annabel Lee;

Orda gecelerim, uzanır beklerim

Sevgilim, sevgilim, hayatım, gelinim

O azgın sahildeki,

Yattığın yerde seni...

Edgar Allan POE - Çeviren : Melih Cevdet ANDAY

 

Annabelle Lee - by Joan Baez 

Nazım HİKMET - Dünyanın En Tuhaf Mahluku / La plus drôle des créatures / The Strangest Creature On Earth / La Più Buffa Delle Creature

Nazım Hikmet (1902-1963)

Dünyanın En Tuhaf Mahluku

La plus drôle des créatures

The Strangest Creature On Earth

La Più Buffa Delle Creature

Dünyanın En Tuhaf Mahluku (Animasyon)

Dünyanın En Tuhaf Mahluku

 

Akrep gibisin kardeşim,

korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.

Serçe gibisin kardeşim,

serçenin telası içindesin.

Midye gibisin kardeşim,

midye gibi kapalı rahat.

Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.

Bir değil,

beş değil,

yüz milyonlarlasın maalesef.

Koyun gibisin kardeşim,

gocuklu celep kaldırınca sopasını

sürüye katılıverirsin hemen

ve adeta mağrur, koşarsın salhaneye.

Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,

hani şu derya icre olup

deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.

Ve bu dünyada, bu zulüm

senin sayende.

Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer 

ve hala şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak

kabahat senin,

-demeğe de dilim varmıyor ama-

kabahatin çoğu senin, canım kardeşim

Nazım HİKMET, 1948

 

Nazım Hikmet & Genco Erkal - Dünyanın En Tuhaf Mahluku

 

Paul ELUARD - SEVDALI / L'AMOUREUSE / LADY LOVE

ÉLUARD, Paul - L'amoureuse

 Sevdalı

 

 

 

Dikilmiş göz kapaklarımın üstünde

Saçlarımla iç içe saçları,

Ellerim de aynı biçimde

Rengi gözlerimin renginde,

Kaybolup gitmiş gölgemde

Bir taş gibi göğe atılmış.

Her zaman açıktır gözleri

Bırakmaz ki beni uykuya,

Düşleri ışıkla dolu

Güneşi bile buharlaştırır,

Güldürür beni, bir ağlatır, bir güldürür

Konuşturur hiç bir şey söylemeden.

Şiir: Paul ELUARD, (Capitale de la douleur)

Çeviri: Can ÇINAR, 1 Haziran 2012, İstanbul

 

L'AMOUREUSE par Jean-Yves LESAGE

Paul ELUARD - « GABRIEL PERI »

Gabriel Péri, Paul Eluard par Auriane

 « Gabriel Péri »

 

Bir insan öldü 

Kendini savunacak tek silah

Yaşama açılmış kollarıydı

Bir insan öldü Bildiği tek yol

Silahlardan nefret yoluydu

Biri insan öldü kavgayı sürdürerek

Ölüme karşı unutuluşa karşı

Onun bütün istediği

Bizim de isteğimizdi

Bugün de istediğimiz

Mutluluk ışık olsun

Gözlerin yüreklerin derinlerinde

Ve yeryüzünde adalet

Yaşatan sözcükler vardır

Suçsuz sözcüklerdir bunlar

Coşku gibi güven gibi

Aşk adalet ve özgürlük gibi

Çocuk gibi incelik gibi

Ve bazı çiçek adları bazı meyve adları gibi

Cesaret öğrenmek gibi

Ve yoldaş arkadaş gibi

Ve bazı şehir adları ülke adları

Ve bazı kadın adları dost adları gibi

Peri de eklensin bunlara

Peri öldü bizi yaşatmak için

Sen-ben olduk göğsünde ki delikle

Ama tanıdık kendimizi onunla

Sen-ben olduk yaşayan umuduyla.

Şiir: Paul ELUARD, 1944

Çeviri: Can ÇINAR, 1985

 

Louis ARAGON - MUTLU AŞK YOKTUR / IL N'Y A PAS D'AMOUR HEUREUX / NON ESİSTONO AMORİ FELİCİ / NON ESİSTE AMORE FELİCE

 

Mutlu aşk yoktur

Il n'y a pas d'amour heureux

Non esistono amori felici

Non esiste amore felice

  Mutlu aşk yoktur

Il n'ya pas d'amour heureux - Georges Brassens

 

Hiç bir şey verilmemiştir insana Ne gücü

Ne güçsüzlüğü ne de yüreği Ve kollarını

Açtığını sandığında bir haç gölgesidir gölgesi

Ve mutluluğa ulaştığını sandığında boğar onu

Acılı ve şaşırtıcı bir ayrılıktır yaşamı

Mutlu aşk yoktur.

Silahsız askerlere benzer yaşamı

Bambaşka bir yazgıya kuşanan

Nelerine yarar güneşin doğuşu

Onlar umarsız ve kuşkuludurlar gecede

Söyle şunu Hayatım Ve tutun gözyaşlarınızı

Mutlu aşk yoktur.

Güzelim sevdiğim yaram benim

Yaralı bir kuş gibi içimde taşırım seni

Ve onlar bilmeden bakarlar geçişimize

Ördüğüm sözcükleri yineleyerek ardımdan

Ve onlar ki iri gözlerin için hemen ölüveririler

Mutlu aşk yoktur.

Yaşamayı öğrenmenin zamanı çoktan geçti artık

Yüreklerimiz düzenle ağlasın gecede

En küçük şarkı için acıdır gereken

Titremek için tasalarımız

Bir gitar havası içinse iç çekişler

Mutlu aşk yoktur.

Acısı olmayan aşk yoktur

Yaralamayan aşk yoktur

Onurunu yitirmeyen aşk yoktur

Ya sen yurt aşkı senden fazla

Hüzünle yaşanan aşk yoktur

Mutlu aşk yoktur.

Ama bu bizim ikimizin aşkı.

Şiir: LOUIS ARAGON, 1945

Çeviri: Can ÇINAR, 1984

 

Louis Aragon & Elsa Triolet

Nazım HİKMET - NERDEN GELİP NEREYE GİDİYORUZ

NERDEN GELİP NEREYE GİDİYORUZ?

BAŞLANGIÇ 

Doğrultup belimizi kalktığımızdan beri iki ayak üstüne,

kolumuzu uzunlaştırdığımızdan beri bir lobut boyu

ve taşı yonttuğumuzdan beri

yıkan da, yaratan da biziz,

yıkan da yaratan da biziz bu güzelim, bu yaşanası dünyada.

Arkamızda kalan yollarda ayak izlerimiz kanlı,

arkamızda kalan yollarda ulu uyumları aklımızın, ellerimizin, yüreğimizin,

toprakta, taşta, tunçta, tuvalde, çelikte ve plastikte.

Kanlı ayak izlerimiz mi önümüzdeki yollarda duran?

Bir cehennem çıkmazında mı sona erecek önümüzdeki yollar?

1

Çocukların avuçlarında günlerimiz sıra bekler,

günlerimiz tohumlardır avuçlarında çocukların,

çocukların avuçlarında yeşerecekler.

Çocuklar ölebilir yarın,

hem de ne sıtmadan, ne kuşpalazından,

düşerek de değil kuyulara filân;

çocuklar ölebilir yarın,

çocuklar sakallı askerler gibi ölebilir yarın,

çocuklar ölebilir yarın atom bulutlarının ışığında

arkalarında bir avuç kül bile değil,

arkalarında gölgelerinden başka bir şey bırakmadan.

Negatif resimcikler boşluğun karanlığında.

Krematoryum, krematoryum, krematoryum.

Bir deniz görüyorum

ölü balıklarla örtülü bir deniz.

Negatif resimcikler boşluğun karanlığında,

yaşanmamış günlerimiz

çocukların avuçlarıyla birlikte yok olan. 

 

2

Bir şehir vardı.

Yeller eser yerinde.

Beş şehir vardı.

Yeller eser yerinde.

Yüz şehir vardı.

Yeller eser yerinde.

Yok olan şehirlere şiirler yazılmayacak,

şair kalmayacak ki.

Pencerende bir sokak bulvarlı.

Odan sıcak.

Ak yastıkta üzüm karası saçlar.

Adamlar paltolu, ağaçlar karlı.

Penceren kalmayacak,

ne bulvarlı sokak,

ne ak yastıkta üzüm karası saçlar,

ne paltolu adamlar, ne karlı ağaçlar.

Ölülere ağlanmayacak,

ölülere ağlayacak gözler kalmayacak ki.

Eller kalmayacak.

Negatif resimcikler dalların altındaki

yok olmuş olan dalların altındaki.

Yok olmuş olan dalların üstünden

o bulutlardır geçen.

Güneye götürmeyin beni,

ölmek istemiyorum...

Ölmek istemiyorum,

Kuzeye götürmeyin beni...

Batıya götürmeyin beni,

ölmek istemiyorum...

Ölmek istemiyorum,

Doğuya götürmeyin beni...

Bırakmayın beni burada,

götürün bir yerlere.

Ölmek istemiyorum,

ölmek istemiyorum.

O bulutlardır geçen

yok olmuş olan dalların üstünden. 

 

3

Tahta, beton, teneke, toprak, saman damlarımızla iki milyardan artığız,

kadın, erkek, çoluk çocuk.

Ekmek hepimize yetmiyor,

kitap da yetmiyor,

ama keder

dilediğin kadar,

yorgunluk da göz alabildiğine.

Hürriyet hepimize yetmiyor.

Hürriyet hepimize yetebilir

ve sevda kederi,

hastalık kederi,

ayrılık kederi,

kocalmak kederinden

gayrısı aşmayabilir eşiğimizi.

Kitap hepimize yetebilir.

Ormanlarınki kadar uzun olabilir ömrümüz.

Yeter ki bırakmayalım, yaşanmamış günlerimiz yok olmasın çocukların

avuçlarıyla birlikte,

boşluğun karanlığına çıkmasın negatif resimcikler,

yeter ki ekmek ve hürriyet yolunda dövüşebilmek için yaşayabilelim.

ÇAĞRI

Tanrı ellerimizdir,

Tanrı yüreğimiz, aklımız,

her yerde var olan Tanrı,

toprakta, taşta, tunçta, tuvalde, çelikte ve plastikte

ve bestecisi sayılarda ve satırlarda ulu uyumların.

İnsanlar sizi çağırıyorum :

kitaplar, ağaçlar ve balıklar için,

buğday tanesi, pirinç tanesi ve güneşli sokaklar için,

üzüm karası, saman sarısı saçlar ve çocuklar için.

Çocukların avuçlarında günlerimiz sıra bekler,

günlerimiz tohumlardır avuçlarında çocukların,

çocukların avuçlarında yeşerecekler.

Nazım Hikmet, 22.11.1962

Nazım HİKMET - YAŞAMAYA DAİR / SUR LA VIE / À PROPOS DE VIVRE / ON LIVING / ÜBER DAS LEBEN / LA VITA NON E UNO SCHERZO / ACERCA DEL VIVIR

Nazım HİKMET (1902-1963)

YAŞAMAYA DAİR 

SUR LA VIE (v.1)

À PROPOS DE VIVRE (v.2)

ON LIVING 

ÜBER DAS LEBEN   

LA VITA NON E UNO SCHERZO  

ACERCA DEL VIVIR