Nazım HİKMET - Dünyanın En Tuhaf Mahluku / La plus drôle des créatures / The Strangest Creature On Earth / La Più Buffa Delle Creature

Nazım Hikmet (1902-1963)

Dünyanın En Tuhaf Mahluku

La plus drôle des créatures

The Strangest Creature On Earth

La Più Buffa Delle Creature

Dünyanın En Tuhaf Mahluku (Animasyon)

Dünyanın En Tuhaf Mahluku

 

Akrep gibisin kardeşim,

korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.

Serçe gibisin kardeşim,

serçenin telası içindesin.

Midye gibisin kardeşim,

midye gibi kapalı rahat.

Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.

Bir değil,

beş değil,

yüz milyonlarlasın maalesef.

Koyun gibisin kardeşim,

gocuklu celep kaldırınca sopasını

sürüye katılıverirsin hemen

ve adeta mağrur, koşarsın salhaneye.

Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,

hani şu derya icre olup

deryayı bilmiyen balıktan da tuhaf.

Ve bu dünyada, bu zulüm

senin sayende.

Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer 

ve hala şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak

kabahat senin,

-demeğe de dilim varmıyor ama-

kabahatin çoğu senin, canım kardeşim

Nazım HİKMET, 1948

 

Nazım Hikmet & Genco Erkal - Dünyanın En Tuhaf Mahluku

 

La plus drôle des créatures

 

Mon frère (Yves Montand)

Comme le scorpion, mon frère,

tu es comme le scorpion

dans une nuit d’épouvante.

Comme le moineau, mon frère,

tu es comme le moineau

dans ses menues inquiétudes.

Comme la moule, mon frère,

tu es comme la moule

enfermée et tranquille.

Tu es terrible, mon frère,

comme la bouche d’un volcan éteint.

Et tu n’es pas un, hélas,

tu n’es pas cinq,

tu es des millions.

Tu es comme le mouton, mon frère,

quand le bourreau habillé de ta peau,

quand le bourreau lève son bâton

tu te hâtes de rentrer dans le troupeau

et tu vas à l’abattoir en courant, presque fier.

Tu es la plus drôle des créatures, en somme,

plus drôle que le poisson

qui vit dans la mer sans savoir la mer.

Et s’il y a tant de misère sur terre,

c’est grâce à toi, mon frère.

Si nous sommes affamés, épuisés,

si nous sommes écorchés jusqu’au sang,

pressés comme la grappe pour donner notre vin,

irai-je jusqu’à dire que c’est de ta faute ? Non,

mais tu y es pour beaucoup, mon frère.

Nazım HİKMET, 1948

Traduit du turc par Hasan Gureh, In, « Nâzim Hikmet, anthologie poétique », Scandéditions, 1993

 

La plus drôle des créatures - Dünyanın en tuhaf mahlûku

The Strangest Creature On Earth

 

You’re like a scorpion, my brother,

You live in cowardly darkness

like a scorpion.

You’re like a sparrow, my brother,

Always in a sparrow’s flutter.

You’re like a clam, my brother,

Closed like a clam, content,

And you’re frightening, my brother,

like the mouth of an extinct volcano.

Not one,

not five

sadly, you number millions.

You’re like a sheep, my brother:

when the cloaked drover raises his stick,

you quickly join the flock

and run, almost proudly, to the slaughterhouse.

I mean you’re strangest creature on earth

even stranger than the fish

that couldn’t see the ocean for the water.

And the oppression in this world

is thanks to you.

And if we’re hungry, tired, covered with blood,

and still being crushed like grapes for our wine,

the fault is yours-

I can hardly bring myself to say it,

But most of the fault, my dear brother, is yours.

Nazım Hikmet, 1948

Translation: Randy Blasing & Mutlu Konuk

 

The Strangest Creature On Earth - Nazım Hikmet

 

  

La Più Buffa Delle Creature

 

Come lo scorpione, fratello mio,

tu sei come lo scorpione

in una notte di spavento.

Come il passero, fratello mio,

tu sei come il passero

nella sue minute inquietudini.

Come la cozza, fratello mio,

sei come la cozza

rinchiusa e tranquilla.

Sei terribile, fratello mio,

come la bocca d’un vulcano spento.

E tu, purtroppo, non sei solo, non sei cinque,

ma dei milioni.

Sei come il pecorone, fratello mio,

quando il boia vestito della tua pelle

quando il boia alza il bastone

tu ti affretti a rientrare nel branco

e vai al macello correndo, quasi fiero.

Sei la più buffa delle creature, insomma,

più buffo del pesce

che vive nel mare senza sapere il mare.

E se c’è tanta miseria sulla terra

è grazie a te, fratello mio,

Se siamo affamati, sfiniti,

se siamo scorticati fino al sangue,

pigiati come il grappolo per dare il nostro vino,

non andrò fino a dire che è colpa tua, no,

però in gran parte tu c’entri, fratello mio.

Nazım Hikmet, 1948 

Traduzione italiana dal francese di Mario Zambetti