YENİDEN (2000'lerden) - Can ÇINAR

Yaşamı Keşfederken

Kutupta

kar altında

en aydınlık günümde

gördüm seni

ve sende sevgiyi.

Tipide uçuşan

kardelen saçlarında

gecenin feneri

ışıklı bakışında

gördüm seni

ve sende güneşi.

Gecenin karanlığı

erimedeyken üstümde

yosunlu yeşiliyle

çırpışan yüreğimde

buldum seni

ve sende iyiyi.

Ürkek bir kelebek

uçar gelir dağlardan

konar gülün dalına

titreyen kanadında

gizemli gözlerinde

buldum seni

ve sende güzeli.

Can ÇINAR

 

Yeniden

Toprağı keşfettim bugün, yeniden…

Güneş düşüyordu üzerine,

Yaşam fışkırıyordu ışıklarından,

Çiçekte tohumdu, yaprakta çiğ,

Yeşilde nemdi…

Hava bulut kokuyordu

Apak ve yumuşak…

Suya değdi ellerim,

Titredim.

Yüreğim çarptı bugün, yeniden…

Sevmelerdi çağıran.

Toprak, güneş, hava, su…

Bir ben vardım arasında,

Bir de sen.

Can ÇINAR

 

Özlenen

Gök maviden

yeşil bir denizde,

hanımelinden çıkıp

yosun kokusuna

bulanmışsa aşk;

ayrılık sızlatır

taş yürekleri bile,

kavuşmaktır özlenen

gün günden ötede. 

Can ÇINAR

 

Sevgi biter mi?

Sevgi biter mi?

Başlangıçsız bir sonsuzluktan mı kalmadır yoksa?

Kanadı kırık bir kalp, ucu bucağı yok bir hayat,

nereden nereye gider evrile devrile?

Gün essin, ışıldasın;

güneşsin ısıtırsın yansıyan derinleri.

Yanar söner köpükler, denizin dalgasında,

bir buluttur düşer bembeyaz.

Kimbilir ne düşler?

Biliriz, ama varmaz dilimiz.

Can ÇINAR, 23 Mayıs 2012, Deniz üstü

 

Gelincik

 Öyle narindir ki bir gelincik,

üflesen yok olur, 

kıyamazsın.

Kelebektir seven yürek,

rengarenk,

dokunursan uçamazsın.

Can ÇINAR

 

Babamdın…

Babamdın, baba adamdın.

Seninle başladı hayat, sabrımız varlığındı. 

Senden öğrendik, hepimiz :

Değerin para, kazancın emeksiz olmadığını.

Seninle anladık:

Doğrunun adalet, yokluğun eşitlik olduğunu.

Babamsın, baba adamsın.

Can ÇINAR,

17 Haziran 2012, İstanbul 

 

Can kırığı

 

 

 

 

Koca bir cangılın ortasında,

kavuşamayınca ellerine sevgilinin,

öksüz kaldı, kırıldı can.

Kırık bir kanatla uçulmaz ki deniz üz’re.

Acımasızdır yalnızlık, severken hele.

Can ÇINAR

DUR

- Bir günün içinden ne geçer?

- Güneş geçer, 

ışık geçer, 

hayat geçer.

 

Hepsinin içinden sevgi geçer, 

can geçer, 

bir kırık kalp geçer.

  

- Ya bir gecenin üstünden?

- Yeni bir gün geçer, 

ay geçer, 

yaş geçer.

 

Uykudaysan hâlâ, 

anlaşılmaz, 

bir koca ömür geçer.

Can ÇINAR,18 Eylül 2012,İstanbul

ELLİYE DOĞRU

Eğri miydi? Doğru mu? Elde miydi? Bilmem.

Ama artık elli. Ner’deyse, eli kulağında çoktan.

Yarısı, bir koca asrın, o da koca bir hayat.

Peki ya sonrası? Diğer yarısı?

Gidenler getirir kalanını;

geçenler geçti mi gerçekten?

Bize kalan kıssadan kısa hisseler,

görebilen gözlere, seçici zihinlere.

Can ÇINAR, 17 Ekim 2012, İstanbul

  

NEYZEN’le

 

“Bu ne?” dedim; “ney” dedi.

Üfledi, “hey” dedim.

Gözüm gönlüm açıldı; 

“Yaşamak güzel şey” dedi.

Can ÇINAR, 16 Aralık 2012, İstanbul

 

ELLİ NE Kİ?

 

Elli ne ki, sonsuzun ortasında;

aslı, asrın ufak bir yarısı…

Geride kalan; koca bir dün,

miras değil ödünç bugün.

İki yudum sevgi, çağıldayan,

çıkarsız, insana, insanca…

Birikmiş kocaman bir öfke

onursuz yalanlara,

utanmazca talana.

Allı güllü bir sevdayı

büyütüp dünden bugüne,

katışıp dostluğa

taşımak yarına…

İyi ki…

Elli ne ki?

Can ÇINAR,

16-17 Ekim 2013, 

Eskişehir-İstanbul yolu…